Aterynka (bedocja) madagaskarska (Bedotia geayi). Rozmnażanie

Aterynki madagaskarskie są bardzo wdzięcznym do rozmnażania gatunkiem, gdyż dorosłe osobniki nie zjadają własnej ikry, nie atakują larw, ani narybku. Ze względu na specyfikę rozrodu ryby te najlepiej jest utrzymywać w akwarium jednogatunkowym. Samiec jest większy (10-12 cm), bardziej wybarwiony i smuklejszy, a jego druga płetwa grzbietowa oraz odbytowa są zabarwione na czerwono; płetwa ogonowa przy krawędzi ma ponadto ciemnoczerwoną obwódkę. W okresie godowym barwy ryb ciemnieją. Jeśli utrzymujemy aterynki w zbiorniku towarzyskim, wówczas do rozrodu należy użyć akwarium tarliskowego. Tarło najlepiej udaje się przy przytłumionym oświetleniu, gdy co najmniej połowa powierzchni wody przykryta jest roślinnością pływającą (jako substrat dla ikry najbardziej preferowane są luźno zwisające korzonki paproci z rodzaju Ceratopteris, pistia rozetkowa, miękkie listki wywłócznika, mchy itp.). Optymalna temperatura wody w czasie tarła wynosi 25-26ºC. Tarło znacznie rozciąga się w czasie i trwa zazwyczaj 2-3 tygodnie, z krótkimi przerwami, po których następuje jego wznowienie. Jasnożółte jaja mają średnicę około1,4 mmi zaopatrzone są w cieniutkie niteczki umożliwiające im przytwierdzanie się do substratu. Ich liczba jest jednak niewielka i zwykle nie przekracza kilkudziesięciu sztuk. O wiele bardziej wydajnym sposobem przeprowadzenia tarła w akwarium jednogatunkowym lub tarliskowym jest umieszczenie 2-3 odkażonych pęków miękkolistnych roślin lub zwojów przędzy syntetycznej (tzw. pompony) i wymieniania ich na nowe co 4-5 dni.

Substrat z przyklejoną doń ikrą przenosimy do oddzielnego lęgnika o pojemności 10-15 l, wypełnionego wodą o takich samych parametrach fizyko-chemicznych, co woda w akwarium, w którym doszło do tarła. Wodę odkażamy środkiem przeciwko pleśnieniu ikry, delikatnie przez cały czas napowietrzamy, utrzymujemy jej stałą temperaturę, a zbiornik stawiamy w miejscu ocienionym. Ewentualne zbielałe ziarna na bieżąco usuwamy pęsetą. Również opadłe na dno usuwamy za pomocą szklanej rurki, gdyż i tak wkrótce spleśnieją.

Larwy wylęgają się po 7-8 dniach od złożenia ikry i poruszają się skośnie, z głową skierowaną ku górze. Narybek zaczyna żerować zwykle jeszcze tego samego lub następnego dnia. Najlepszym pierwszym pokarmem są pierwotniaki, wrotki i larwy oczlików, czyli tzw. pył. Od 5. dnia można podawać najdrobniejsze larwy solowca oraz suche pokarmy komercyjne przeznaczone dla narybku ryb jajorodnych. Od 14. dnia można włączyć do diety najdrobniejszy zooplankton, a od 20. także miażdżone rureczniki. Z uwagi na to, że tarło trwa szereg dni, narybek znajduje się w różnym wieku i fazie rozwoju, co sprawia że osobniki starsze i większe polują na młodszych i mniejszych współbraci. Co jakiś czas młode należy segregować według wzrostu i przenosić do większych, wypełnionych świeżą wodą zbiorników. W akwarium z narybkiem wodę należy przez cały czas napowietrzać i filtrować oraz utrzymywać temperaturę około 24ºC. Dwumiesięczne, dobrze odkarmione aterynki powinny mierzyć 2,5-3 cm. W tym czasie można rozpocząć podawanie im drobnych owadów.

O chowie aterynki madagaskarskiej pisałem tu: http://www.multihobby.net/?p=797



Aterynki nie zjadają ikry,
larw, ani narybku


Tarlaki – samica u dołu


Dorosły samiec


U aterynek tarło znacznie
rozciąga się w czasie


Miękkolistne rośliny to
najlepszy substrat dla ikry


U aterynek możliwy jest
rozród grupowy


Para na tarlisku
– samiec u góry

Aterynka madagaskarska (Bedotia geayi). Chów

Aterynka (bedocja) madagaskarska (Bedotia geayi). Chów. W warunkach naturalnych zasiedla wody Madagaskaru. W naturze dorasta do 15 cm długości. Ryba łagodna i towarzyska, dość aktywna, mało płochliwa. Przebywa głównie w powierzchniowej i środkowej warstwie wody. Ma tendencję do wyskakiwania z akwarium (szczelne przykrycie). Najlepiej czuje się i prezentuje w liczniejszej grupie złożonej z 8-12 osobników z przewagą samców, np. 2×4. Wówczas pojemność zbiornika (możliwie długi i niezbyt wysoki) powinna wynosić 120-150 l. Preferuje wodę twardą (20-30ºn), o dużej zawartości substancji mineralnych, odczyn obojętny do lekko zasadowego (pH 7-7,5) i temperaturę na poziomie 23-24ºC. Zbiornik obsadzamy zwykle po bokach i z tyłu pozostawiając nieco wolnej przestrzeni dla swobodnego pływania. Ryba nie lubi zbyt intensywnego oświetlenia (wówczas jej barwy stają się wyblakłe). Bardzo wskazane jest zatem umieszczenie na powierzchni wody kilku egzemplarzy rozłożystych paproci lub gatunków o luźno zwisających i rozbudowanych systemach korzeniowych (np. pistia rozetkowa). Także bezpośrednie, silne działanie promieni słonecznych jest niekorzystnie. Barwy ryb są najlepiej wyeksponowane przy ciemnym podłożu. Wskazane jest filtrowanie wody i lekkie jej przewietrzanie (zwłaszcza w czasie upałów) oraz regularne podmiany (10-15%). Wskazany dodatek soli kuchennej niejodowanej w ilości 1 łyżka stołowa na 20-30 l. Aterynki są wszystkożerne, ale w ich diecie nie powinno zabraknąć żywych owadów (muszki owocowe, muchówki, komary itp.). Wskazany dodatek karmy roślinnej w postaci parzonych liści szpinaku, mniszka lub sałaty (z uprawy ekologicznej).



Para tarlaków
samiec u dołu



Samica po lewej



Wskazane niezbyt silne
oświetlenie



Wskazane ciemne podłoże