Drobnoustek obrzeżony (Nannostomus marginatus) należy do rodziny smukleniowatych (Lebiasinidae) i w naturze zamieszkuje wody Ameryki Południowej. Jest to niewielki (3,5-4 cm długości), dość ruchliwy (ryby często „zawisają” wśród roślinności), stadne (co najmniej 6 osobników) i towarzyski gatunek, którego rozmnożenie nastręcza jednak wiele trudności. Najlepsze wyniki hodowlane uzyskuje się z parami, które odbywały spontaniczne tarła w akwarium zespołowym. Najlepsze są tarlaki młode, około roku. Kluczem do sukcesu jest jednak woda. Do napełnienia zbiornika tarliskowego należy użyć wody odstanej (tzn. wcześniej zlanej do odkażonego baniaka, a po 24 godzinach odciągniętej z górnej strefy, tak aby nie poruszyć mikro osadów na dnie) z filtra RO, wzbogaconej o wyciąg z torfu lub przefiltrowanej przez torf (lekko „herbaciany” kolor). Jej optymalne parametry to: twardość ogólna 2-3°n, o zerowa lub zbliżona do zera alkaliczność, odczyn kwaśny (pH 5,5-6) i temperatura 28-29°C. Osobiście rozdzielam tarlaki przed tarłem na 7-10 dni i obficie karmię je żywym pokarmem (czarne larwy komara, rureczniki, muszki owocowe, muchówki, itp). Ponieważ tarlaki z ochotą zjadają ikrę, jedną z dobrych metod ich rozmnażania jest umieszczenie (zawieszenie) w akwarium tarliskowym o pojemności około 30-40 l i wysokości 30 cm, tzw. kojca lub koszyczka tarłowego. Jest to mniejszy, szklany zbiornik zbudowany z cienkiej szyby (3 mm), o pojemności około 20-25 l, którego dno tworzy siatka o drobnych oczkach (4×4 mm). Siatkę mocujemy za pomocą akwarystycznego silikonu. Wysokość koszyczka tarłowego powinna być o połowę mniejsza niż zbiornika, w którym się on znajduje. Wkładamy do niego pęczek odkażonych, miękkolistnych roślin, np. wywłócznika. Wyrośnięta i dobrze odkarmiona samica może złożyć nawet do 100 jaj, jednak przeciętnie jest ich kilkadziesiąt (30-40 szt.). Odchowanie kilkunastu sztuk narybku jest już dużym sukcesem. Larwy wylęgają się po 48-72 godzinach. Po kolejnych 2-3 dniach narybek zaczyna swobodnie pływać (ma wygląd małych, ciemnych przecineczków). Jako pierwszy pokarm podajemy jednocześnie pierwotniaki, wrotki oraz larwy oczlików, czyli najdrobniejszy tzw. „pył”. Doświadczeni hodowcy skarmiają go także wodną zawiesiną ugotowanego na twardo jaja kurzego lub drożdży. Młode można także wychować na najdrobniejszych larwach solowca, a pojedyncze osobniki na komercyjnych pokarmach dla narybku.
 Para drobnoustków (samiec u dołu) |
