Barwniaki szmaragdowe (Pelvicachromis taeniatus) odmiany Nigeria Red to mój nowy nabytek. Pochodzą z Zachodniej Afryki (Nigeria, Kamerun) i należą do rodziny pielęgnicowatych (Cichlidae). Są to ryby bardzo pięknie ubarwione, a przez to niezwykle dekoracyjne. Nie niszczą roślin, które najlepiej sadzić w podłożu z drobnego żwirku. W nowym środowisku często wykazują mniejszą lub większą płochliwość. Generalnie są spokojne, ale także nieco skryte, lubiące przebywać w kryjówkach. Dorosłe osobniki najlepiej jest utrzymywać w dobranych parach. Samce są większe (do 9 cm) i mają bardziej wydłużone, ostro zakończone płetwy grzbietowe i odbytowe. Paradoksalnie jak na ryby samice tego gatunku są barwniejsze – zwraca uwagę ich kolorowa, bardziej uwypuklona partia brzuszna, która w zależności od odmiany, może przybierać barwę od ciemnogranatowej, poprzez różową, czerwoną, wiśniową do żółto-zielonej. W porównaniu z pospolitym barwniakiem czerwonobrzuchym (Pelvicachromis pulcher) omawiane ryby rozmnażają się nieco trudniej. Przede wszystkim wymagają wody miękkiej (do 10°n), lekko kwaśnej (pH 6,5) i ciepłej (27-28°C). Najlepiej wodę z filtra RO zmieszać w odpowiednich proporcjach z odstaną kranówką. Można dodać do wody soli kuchennej niejodowanej w proporcji łyżka stołowa na 20 l. W zbiorniku tarliskowym (około60 l) niezbędne są liczne kryjówki w postaci korzeni, łupin orzecha kokosowego, przewróconej na bok glinianej doniczki, kamiennych grot itp. Woda powinna być filtrowana i dobrze natleniona. Kluczem do sukcesu hodowlanego jest jednak dobrana para tarlaków. To co szczególnie zachwyca mnie u barwniaków, oprócz wspomnianych pięknych barw, to ich niezwykła wprost troskliwość w stosunku do potomstwa. Obserwacje zachowań rozrodczych tych niewielkich pielęgnic są bardzo pasjonujące i polecam je każdemu akwaryście.
 Samiec (poniżej) zalecający się do samicy |
